وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه بفرمایید.

 در کتاب مودَّه القُربی ـ که از کتب اهل سنت است ـ از شهاب الدّین هَمِدانی چنین آمده است:

عمر بن خطاب در مورد روز غدیر خُم چنین گفت: «نَصَب رسولُ الله علیَّاً عَلَماً، فقال: «مَن کُنتُ مولاهُ فَعلیٌّ مولاه، اللهمَّ والِ مَن والاهُ وَ عادِ مَن عاداهُ، واخذُل مَن خَذَلَهُ، وَانصُر مَن نَصَرَهُ، اللهمَّ أنتَ شهیدی علیهم». رسول خدا (صلی­الله­علیه­وآله)، علی (علیه­السلام) را به عنوان عَلَم منصوب کرد و فرمود: هر کس من مولای او هستم علی مولای اوست. خدایا هر کسی را که علی را همراهی کند یاری کن، و هر که را با علی دشمنی کند دشمن بدار. خوار گردان هر کسی که او را خوار کند و یاور باش هر که را یاورش باشد. خدایا تو خود شاهد من هستی بر این جمع.

عمر بن خطاب گفت: «به رسول خدا عرض کردم یا رسول الله! در کنارم جوانی را دیدم بسیار زیبا روی و خوش بوی که به من گفت: «ای عمر تحقیقاً رسول خدا (صلی­الله­علیه­وآله) عقد و پیمانی را بسته که کسی جز منافق نمی­تواند آن را زیر پا گذارد». پس پیامبر دست مرا گرفته و فرمود: «ای عمر او از فرزندان آدم نبود بلکه جبرئیل بود که می­خواست مطلبی را که درباره­ی علی گفتم به شما تأکید کند».[2]

تذکر:

1. دیدن ملائکه و امور غیبی، لزوما امتیازی برای کسی محسوب نمی شود. همانگونه که سامری ـ یعنی همان شخصی که در غیاب حضرت موسی (علیه السلام) مردم را به گوساله پرستی سوق داد ـ خاکی را که جای پای جبرئیل بود برداشت و با آن توانست مردم را گمراه کند. 

2. جبرئیل (علیه السلام) خود را برای عمر ظاهر کرد تا حجت بر او و رفقایش تمام شود و برای آنها جای هیچ گونه عذری باقی نماند که اطاعت از علی (علیه السلام) بر همه واجب است تا به خاطر حب ریاست و مطامع دنیوی، نقض عهد نکنند.